tagon

เพื่อน

เดินทางไกลอยู่ในป่าเขา เพื่อนของเราขับขานบทเพลง 

 เราร่วมร้องบรรเลง เป็นบทเพลงนี้เพื่อผองชน

คนเป็นมิตร ยังรอเราอยู่ คนที่รู้ที่เห็นซักถาม 

 เพื่อนนั้นยังพยายาม ฝ่าดงหนามไปถึงดงดอน

คืนแห่งฝันวันที่สดใส คนบ้านไกลเขามีสุขกัน 

 ให้คนจนไม่จนเท่านั้น รักผูกพัน ผืนแผ่นดินไทย

คนเจ็บป่วยได้รักษาพลัน รักผูกพัน หมอ อนามัย 

 ให้คนจนไม่จนเท่านั้น รักผูกพัน ผืนแผ่นดินไทย

  เรา

  ฉันจะไป  ฉันจะเข้าไปให้ถึง  

ฉันจะไปไปให้ถึง  แลให้เห็น

ฉันจะฟังเสียงร่ำให้ ฟังให้เป็น

ฉันจะเป็นเพื่อร่วมทางของทุกคน

ถ้าเธอหิว ฉันจะหาอาหารให้

เธอเจ็บป่วยลงเมื่อไรรักษาพลัน

เธอยากจน ฉันจะช่วยแก้ความจนนั้น

เธอและฉันรวมเป็นเราดีใหมเอย

เราจับมือ กอดคอ กลางสายฝน

เราทุกคนมาช่วยคิดสักนิดใหม

ฉันวันนี้ทำอยู่ทำเพื่อใคร

ทำเพื่อเรา ทำเพื่อให้เราเป็นเรา

*จำได้ดีว่ากะนิ ผู้พิการขาที่ท่าควน เขาแดง สะบ้าย้อยโดนปิดทางออกจากหมู่บ้านเพราะดินถล่มตอนน้ำท่วม แต่มีน้ำใจ ให้สะตอดองเต็มขวดโหลพลาสติดใบใหญ่ ก่อนอำลาตอนย่ำค่ำ

ฝนตกสกเส็กเด็กๆออกไปเล่นฝน

แม่เฒ่าหยิบบอกยน นั่งแลฝนที่หน้านอกชาน

พ่อไม่หลบจากสวน บนควนเสียงฝนขับขาน

ถ้าฝนตกนานตกแรง จะทำพันพรือ

ลูกเหอ พ่อยังไม่หลบ ลูกเหอพ่อยังไม่เห็น

ไม่รู้พ่อเป็นอะไร ไม่หลบมาบ้าน

เราคอย คอยอยู่ตั้งนาน

พ่อไม่หลบบ้านน้ำป่ามาแรงเหลือเกิน

ไม่นานเท่าใดบ้านเราเหมือนเล

เมื่อสายฝนเทจากเขา เอาน้ำมาเยือน

ไม่มีเสื้อผ้า อาหาร บ้านเรือน

แสนสะเทือน หัวใจ ของผองเรา

พ่อมาแล้ว ลูกเห็นพ่อที่หัวพาน

พี่น้องทั้งบ้านช่วยกันซ่อมพานเปิดทาง

พ่อมาแล้ว ลูกเห็นพ่ออ่อนล้า

พ่อบอกว่า เย็นนี้จะกลับบ้านเรา

พ่อบอกว่าเย็นนี้ จะกลับบ้านเรา 

 *สองห้าสี่แปด น้ำพาเอาชีวิต บ้านเรือน เสื้อผ้า อาหาร ของคนบาโหย สะบ้าย้อย สงขลา              

ถนนสีแดง

ย่ำเท้าบนฝุ่นสีแดงออกแรงจากใจ

เพื่อฝันที่หวังไว้ ฝันมากมาย หวังมากจริง

ร่ำร้อง เรียกหา ภวนาทำทุกสิ่ง

เพื่อฝันไม่เคยหยุดนิ่ง ทำทุกสิ่งตามอุดมการณ์

จะมีใครมาเข้าใจ มีผู้ใดชักนำไป

ทางแสนไกล ไปด้วยกัน

ร่วมแรง รวมพลัง ร่วมหวัง รวมใจ

สักวันคงถึงเสนชัย บนทาไกลถนนสีแดง

สัญญาจะสู้ต่อไป ทางไกลไม่เป็นไรหรอกหนา

กำลังใจที่เธอให้มา ท้องทุ่งนาและประชา ชาวเล

สัญญาจะสู้ต่อไป ทางไกลไม่เป็นไรหรอกหนา

กำลังใจที่เธอให้มา ท้องทุ่งนาและประชา ชาวเล

สัญญาจะสู้ต่อไป ทางไกลไม่เป็นไรหรอกหนา

กำลังใจที่เธอให้มา ท้องทุ่งนาและประชา ชาวเล

 *บันทึกเมื่อ ปี สองห้าสามหนึ่ง อยู่อย่างเป็นสุข

ที่บ้านพัก อนามัยพรวน จ.สงขลา